190223 ไดอารี่ครั้งที่ 10 ของซูบินนี่

ผมอยากขอบคุณแฟนๆ ที่เป็นห่วงพวกเราและคอยให้กำลังใจเราอยู่เสมอ

ผมมีความสุขและอิ่มเอมใจมากๆ ครับ

ตอนนี้ผมดูแลอาหารการกินเป็นอย่างดี ได้กินอาหารอร่อยๆ สวมเสื้อผ้าอุ่นๆ และหลับสบายมากครับ เพราะฉะนั้นแทนที่จะเป็นห่วงพวกผม ผมอยากให้แฟนๆ ทุกคนดูแลสุภาพตัวเองกันด้วยนะครับ!!

เพื่อเป็นการขอบคุณ ถึงจะเป็นคำทักทายที่ดูซ้ำๆ เดิมๆ ที่พูดบ่อยแล้ว แต่ผมอยากให้แฟนๆ ทุกคนรับรู้ว่ามันจริงใจเสมอนะครับ

ผมไม่มีทางพูดลอยๆ ทั้งที่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นแน่นอนครับ~

ถึงแฟนๆ ของเราทุกคน อยากจะขอบคุณทุกคนเลยครับ รักนะครับ

ตอนนี้ไม่ใช่แค่ '10' กว่าวัน แต่เหลืออีกแค่ 9 วันแล้ว

ช่วงที่ผ่านมารู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตแบบสะเปะสะปะมากครับ ไม่รู้เลยว่าเวลาจะเดินเร็วขนาดนี้ แต่ถึงจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ก็อยากจะใช้มันอย่างมีความหมายครับ

'ผมน่าจะใช้เวลาให้คุ้มค่ากว่านี้นะ...' พอคิดแบบนั้นขึ้นมา ตอนช่วงที่พักอยู่ก็รู้สึกเสียดายครับ

ช่วงแรกๆ ที่ผมเริ่มเขียนไดอารี่ วันเวลาที่เหลือก่อนจะเดบิวต์มันยาวนานมากครับ และผมก็คิดแต่เรื่องเดบิวต์อย่างเดียวเลย แต่ตอนนี้วันเดบิวต์ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้กระอักกระอ่วนใจมากเลยครับ

เพื่อที่จะไม่ให้รู้สึกเสียดาย ถึงแม้จะยังไม่สมบูรณ์แบบ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่ที่สุดครับ ผมจะเตรียมตัวให้หนักเพื่อจะแสดงสเตจของผมให้ทุกคนดู

อา วันนี้ผมเห็นวิดีโอที่จะถูกปล่อยออกมาหลังเดบิวต์ผ่านมอนิเตอร์ด้วยครับ ผมตกใจมากตอนที่เห็นหน้าบวมๆ ของตัวเองในวิดีโอ ㅜㅜㅜ

ผมอยากกลับไปหาดูว่าก่อนหน้านี้หน้าของผมเป็นยังไง แต่เช้าวันนี้ตาของผมบวมมากเลยครับ..

ถึงผมจะหลับไปแค่แปปเดียว หน้าของผมก็ยังบวมง่ายอยู่ดี ลำบากทุกครั้งตอนที่มีการถ่ายทำเลยครับ

ผมต้องพกเจลเย็นไว้ประคบแล้วล่ะครับ ㅜㅜㅜ

หลายๆ ครั้งตาผมก็ปรือๆ ด้วย และถ้าทุกคนเห็นหน้าของผมกลมๆ ละก็ ช่วยคิดว่า "ซูบินนี่ต้องหลับฝันดีมาแน่ๆ เลย" แล้วมองผมด้วยความเอ็นดูด้วยนะครับ เฮะๆ